Ecthyma to infekcja skóry, którą wywołują bakterie paciorkowca i gronkowca, np. Streptococcus pyogenes i Staphylococcus aureus, rzadziej Klebsiella pneumoniae lub grzyby. Zakażenie może przypominać liszajca, jednak infekcja występuje głębokow skórze powodując pokryte strupem owrzodzenia o wielkości nawet do 4 cm.

Ecthyma może dotknąć osoby w każdym wieku, płci i rasie, chociaż najbardziej narażeni są na nią pacjenci z obniżoną odpornością (np. w przebiegu cukrzycy, neutropenii, HIV czy przyjmujący leki immunosupresyjne). Ponadto ryzyko zakażenia zwiększają: nieodpowiednia higiena i złe warunki sanitarne, wysoka temperatura i wilgotność (szczególnie w miejscach tropikalnych), obecność drobnych urazów lub innych schorzeń skóry, ukąszeń owadów, nieleczony liszajec, szczególnie u osób, które nie zachowują dostatecznej higieny.

Ecthyma – objawy

Zakażenie najczęściej lokalizuje się w okolicy pośladków, ud, kostek i stóp, okolicach krocza i rzadziej na twarzy i klatce piersiowej. W przebiegu infekcji często obserwuje się powiększone i bolesne lokalne węzły chłonne.

Zmiany w przebiegu Eckthymy w początkowej fazie manifestują się występowaniem niewielkich pęcherzy z czerwoną obwódką, które mogą być wypełnione szaro-żółtą ropną wydzieliną. Zmiany podobne są do tych, które występują w przebiegu liszajca, jednak infekcja rozprzestrzenia się znacznie głębiej w skórę. W ciągu kilku godzin przez połączenie się kilku drobnych pęcherzyków, powstaje jeden duży pęcherz, który prowadzi do powstania owrzodzenia, pokrytego suchą, nekrotyczną tkanką i otoczonego rumieniem.

Zmiany skórne są bolesne i goją się powoli, w ciągu kilku tygodni, często pozostawiając po sobie blizny. Ecthyma może również powodować powikłania, a najczęściej są to: zapalenie tkanki łącznej, róża, , gangrena, zapalenie węzłów chłonnych bakteriemia. Do rzadszych powikłań zakażenia należy kłębuszkowe zapalenie nerek wywołane paciorkowcami.

Rozpoznanie i leczenie Ecthymy

W rozpoznaniu Ecthymy przeprowadza się wywiad z pacjentem oraz zleca badania mikrobiologiczne, które obejmują posiew krwi i biopsję skóry do hodowli tkankowej w kierunku bakterii, grzybów, drożdży i mykobakterii. W diagnostyce różnicowej należy wykluczyć ukąszenia stawonogów, martwicę skóry wywołaną antykoagulantami, pyodermię gangrenosum, zapalenie naczyń lub okluzyjne waskulopatie. Wykonuje się również badania histoloigczne.

Leczenie Ecthymy zależne jest od rozległości i ciężkości infekcji. Konieczne jest również wyleczenie lub wyregulowanie chorób współistniejących, a także towarzyszących infekcji skóry. W praktyce klinicznej ecthymę leczy się miejscowo oraz za pomocą antybiotykoterapii ogólnoustrojowej. W leczeniu miejscowym wykonuje się chirurgiczne oczyszczanie rany oraz ewentualnie przeszczepy, a także obniżenie pH wysięku.

Źródła:

1. medlineplus.gov
2. Materiały edukacyjne autorstwa dr n. med. Elżbiety Szkiler