Z uwagi na potencjalne ryzyko wystąpienia u dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia, takich powikłań jak m.in. niedosłuch, zaburzenia układu kostnego i mięśniowego części twarzowej czaszki, konieczna będzie operacja. Jednak, jak każdy zabieg chirurgiczny niesie za sobą ryzyko wystąpienia powikłań.
Operację rozszczepu wargi przeprowadza się już u dzieci od 3. miesiąca życia. Zabieg ten polega na zszyciu skóry wargi. Niekiedy zachodzi również konieczność skorygowania kształtu nosa.
Rozszczep podniebienia natomiast można operować od 4. miesiąca życia, jednak z decyzją o wykonaniu tego zabiegu warto zaczekać do osiągnięcia prawidłowego wzrostu szczęki górnej, zazwyczaj po 1. bądź 2. roku życia. W zależności od stanu pacjenta, niekiedy zabieg ten odkłada się nawet na 5 r.ż.
Podczas operacji rozszczepu podniebienia w tkance śluzowej podniebienia wykonywane jest nacięcie, które umożliwia przyciągnięcie brzegów rozszczepu do siebie i zszycie ich. Zabieg ten, jak każda operacja, niesie za sobą ryzyko wystąpienia powikłań, m.in. w postaci niepełnego rozwoju podniebienia i szczęki górnej.
Rozszczep wargi i podniebienia jest wadą wrodzoną złożoną
Złożoność ta oznacza, że proces leczenia będzie wieloetapowy. Operacja jest jedynie pierwszym z nich, ponieważ zazwyczaj konieczne będą kolejne zabiegi, w celu dalszej rekonstrukcji tkanek w miejscu rozszczepu.
Zazwyczaj pierwszy zabieg wykonywany jest jeszcze przed rozwinięciem mowy, jednak pacjenci po tego rodzaju operacji wymagają interdyscyplinarnej opieki różnych specjalistów, takich jak m.in. chirurga plastycznego lub chirurga twarzowo-szczękowego – w celu wykonania korekcji chirurgicznej twarzy, audiologa – w celu kontroli potencjalnego niedosłuchu oraz stomatologa i ortodonty – w celu ewentualnego skorygowania powstałych wad zgryzu i wad szczękowo-twarzowych.
Ponadto pacjenci po operacji rozszczepu wargi i podniebienia mogą wymagać również pomocy logopedy i foniatry, a także psychologa.
Źródło: poradnikzdrowie.pl
Przeczytaj także: Zastosowanie biodruku w leczeniu ran
