Niewydolność oddechowa wywołana wdychaniem gorącego powietrza i dymów jest najczęstszą przyczyną zgonów poszkodowanych w pożarach. Do oparzenia dróg oddechowych może dojść na skutek działania dymu, gorącej pary wodnej lub aerozoli, które z kolei mogą powodować przekrwienie, obrzęk i narastającą niedrożność dróg oddechowych.
W wyniku wdychania tlenku węgla i innych substancji chemicznych, które uaktywniają się na skutek pożaru może dojść do wchłonięcia ich do płuc, a w konsekwencji do zatrucia organizmu.
O oparzeniu dróg oddechowych może świadczyć fakt przebywania w czasie pożaru w zamkniętej przestrzeni oraz takie objawy, jak oparzenie twarzy, jamy ustnej, języka, nosowej części gardła, osmalenie włosów w przedsionku nosa, obecność sadzy w jamie ustnej lub nosie, kaszel, chrypka, rzężenie, świst wdechowy, jak również niewydolność oddechowa.
Wśród objawów zatrucia tlenkiem węgla są ból i zawroty głowy, wymioty oraz zaburzenia psychiczne.
Jak rozpoznaje się oparzenie dróg oddechowych?
Aby potwierdzić oparzenie dróg oddechowych, należy wykonać RTG klatki piersiowej, bronchoskopię oraz badanie na obecność tlenku węgla we krwi.
Jak pomóc poszkodowanemu z oparzeniem dróg oddechowych?
Kluczowym czynnikiem podczas pierwszej pomocy osobie z oparzeniem dróg oddechowych jest podanie tlenu. Jeżeli doszło do niedrożności dróg oddechowych lub ich znacznego obrzęku, potwierdzonego bronchoskopią niezbędne będzie wykonanie intubacji dotchawiczej lub tracheostomii.
Jak wygląda leczenie pacjenta z oparzeniem dróg oddechowych?
Leczenie pacjenta u którego doszło do oparzenia dróg oddechowych polega głównie na powtarzaniu bronchoskopii i płukaniu dróg oddechowych.
Źródło: Noszczyk W., Chirurgia Repetytorium, Wydanie II uaktualnione Warszawa 2019, s. 219
Przeczytaj także: „Praca przy małym pacjencie z rozległym i głębokim oparzeniem jest dużym obciążeniem psychicznym” – rozmowa z Joanną Piszczek
