Róża to schorzenie o podłożu bakteryjnym, które wywołuje ostry stan zapalny skóry i tkanki podskórnej z współwystępującą wysoką gorączką. Jakie wyróżnia się typy tej choroby oraz jak wygląda jej leczenie?
Róża – etiologia i patogeneza
Przyczyną róży jest zakażenie paciorkowcami grupy A (Streptococcus pyogenes). Dochodzi do niego w wyniku bezpośredniego kontaktu z nosicielami patogenu lub osobami chorymi.
Ryzyko zakażenia pojawia się w przypadku przerwania ciągłości skóry na skutek urau mechanicznego (nawet otarcie lub skaleczenie), ukąszenia przez owada, zaburzeń krążenia (obrzęk limfatyczny, owrzodzenia podudzi, przewlekła niewydolność żylna).
Najbardziej narażone na zakażenie są osoby w podeszłym wieku, dzieci i niemowlęta. Zwiększone ryzyko zachorowania występuje także u osób z zaburzeniami odporności ( m.in. u pacjentów onkologicznych, po przeszczepach i cierpiących na schorzenia autoimmunologiczne), diabetyków, alkoholików, osób cierpiących na infekcje grzybicze i owrzodzenia skórne, a także u osób z dysfunkcjami układu limfatycznego.
Róża ma charakter nawrotowy. Przechorowanie nie zapewnia odporności na kolejne zakażenia.
Objawy róży
W przebiegu róży występują symptomy takie jak wysoka gorączka (nawet powyżej 40 st. C), rumień, stan zapalny i obrzęk. Objawami towarzyszącymi są bóle mięśni i stawów, dreszcze, obniżone samopoczucie.
Zmiany skórne w przebiegu róży obejmują najczęściej twarz i kończyny dolne. Możliwe jest jednak ich wystąpienie również na innych obszarach ciała. Zmiany zapalne mają nieregularne kształty, są ostro odgraniczone od otaczających tkanek. Występuje miejscowe ucieplenie skóry w zajętych chorobowo obszarach. Skóra staje się błyszcząca, nienaturalnie wygładzona i napięta. Zmiany powodują pieczenie i dolegliwości bólowe.
Zmiany skórne, które wywołuje róża, goją się na ogół bez powstawania blizn, ale mogą pozostawiać przebarwienia.
Róża – typy choroby
Wyróżnia się wiele postaci klinicznych róży. Róża pęcherzowa charakteryzuje się powstawaniem pęcherzy, które są wypełnione płynem surowiczym. Zmiany pęcherzowe nie powodują tworzenia się blizn.
Przebieg róży krwotocznej jest ostrzejszy niż w pozostałych postaciach klinicznych choroby. Dodatkowo czas leczenia jest dłuższy, a ryzyko powikłań większe. Róża krwotoczna występuje, kiedy w przebiegu choroby uszkodzeniu ulegają sploty naczyniowe w głębszych warstwach skóry właściwej i tkance podskórnej. Czynnikiem etiologicznym tej odmiany róży w wielu przypadkach jest Staphylococcus aureus.
W przypadku kiedy zmiany rozprzestrzeniają się za pośrednictwem naczyń limfatycznych, stwierdza się różę wędrującą. W przebiegu róży zgorzelinowej w obrębie zmian skórnych pojawia się martwica. W tym typie choroby możliwe jest gojenie zmian z pozostawieniem blizn.
Leczenie róży
Podstawową formą leczenia róży jest antybiotykoterapia. W przypadku podejrzenia zespołu zakrzepowego dołącza się terapię przeciwzakrzepową oraz leki przeciwzapalne.
Źródła: https://www.medonet.pl/, https://radioklinika.pl/, https://www.mp.pl/
Przeczytaj także: „Medycyna to schody ruchome, które jadą w dół. Musimy walczyć, żeby się na nich utrzymać” – rozmowa z dr. n. med. Grzegorzem Krasowskim
