Ocena ryzyka wystąpienia odleżyn na wczesnym etapie obserwacji pacjenta jest niezwykle istotna dla późniejszego leczenia. Przydatnym narzędziem pomiaru są skale oceny.
Najczęściej używanymi skalami oceny są:
- skala NORTON
- skala WATERLOW
- skala DOUGLAS
- skala BRADEN
- skala CBO
Skala NORTON
To bardzo prosta, przejrzysta skala. Nazwa pochodzi od nazwiska Doreen Norton (1922 – 2007), pielęgniarki specjalizującej się w geriatrii, która jako jedna z pierwszych wprowadziła regularne zmiany pozycji pacjenta jako skuteczną walkę z odleżynami. W skali Norton ocenia się od 1 do 4 kilka zmiennych: stan fizyczny, stan świadomości, aktywność, możliwość samodzielnej zmiany pozycji oraz czynności zwieraczy odbytu i cewki moczowej. Maksymalna liczba punktów, jaką można uzyskać to 20. Przy 14 – obserwujemy zwiększone ryzyko odleżyn, poniżej tej cyfry zagrożenie rośnie. Skala NORTON wymaga wiedzy na temat oceny stanu fizykalnego pacjenta:
Skala WATERLOW
Bardziej szczegółowa skala, rozwinięcie skali NORTON. Różnicuje zagrożenia w skali punktowej. Nazwa podchodzi od nazwiska pielęgniarki Judy Waterlow, która zaprojektowała i przebadała to narzędzie.
Skala DOUGLAS
W tej skali bierzemy pod uwagę m.in. takie czynnniki jak duszności, cukrzyca, chemioterapia i sterydoterapia. Za każdy z nich należy odjąć 2 punkty. Poniżej 18 punktów ryzyko powstania odleżyn wzrasta.
Skala BRADEN
Skala popularna w USA, ryzyko wystąpienia odleżyn wzrasta poniżej 16 punktów.
Skala CBO
Przeczytaj także: Badanie: Które materace przeciwodleżynowe są najskuteczniejsze?
Przeczytaj bezpłatnie pokrewny artykuł w czasopiśmie „Pielęgniarstwo w Anestezjologii i Intensywnej Opiece”:
Badanie jakości życia chorych objętych programem mechanicznej wentylacji domowej
