Skóra z tilapii jest bardzo podobna do skóry człowieka, a ponadto zawiera wysoki poziom kolagenu typu 1., dużą ilość kwasów tłuszczowych, które mają właściwości antybakteryjne czy wysoką zawartość aminokwasów, stymulujących regenerację komórek. Oznacza to, że być może w przyszłości opatrunek z rybią skórą będzie szeroko i skutecznie wykorzystywany w leczeniu ran.

Na łamach czasopisma „Forum Leczenia Ran” mgr Jakub Brela oraz mgr Kinga Spyrka z Uniwersytetu Jana Długosza w Częstochowie w artykule pt. „Opatrunek z rybiej skóry jako nowa metoda leczenia ran?” opisują właściwości i możliwości zastosowania opatrunków z rybiej skóry w leczeniu ran.

Właściwości lecznicze skóry z tilapii

W ostatnich latach naukowcy z Brazylii badają właściwości stosowania skóry tilapii jako biologicznych opatrunków wspierających i przyspieszających gojenie ran. Tilapia obficie występuje w rzekach w Brazylii, a ponadto jest powszechnie uprawiana w gospodarstwach rybnych w całym kraju. Skóra jest produktem odpadowym i zwykle ulega utylizacji. Oznacza to, że ten potencjalny komponent opatrunku jest więc tani i łatwo dostępny. Ponadto posiada wiele właściwości medycznych, a wśród nich:

• wspomaganie gojenia poprzez zawartość kolagenu typu 1.;
• właściwości antybakteryjne i przeciwwirusowe oraz ochrona przed patogenami, dzięki zawartości dużej ilości kwasów tłuszczowych omega-3;
• stymulacja regeneracji komórek i tkanek, zmniejszenie stanu zapalnego, dzięki zawartości szerokiej gamy aminokwasów;
• przyspieszenie proliferacji komórek, przebudowy i dojrzewania zainfekowanych ran poprzez zawartość specjalnych peptydów leczniczych.

Jak stosuje się opatrunek z rybiej skóry?

Opatrunek z rybiej skóry wymaga odpowiedniego przygotowania, zanim zostanie zastosowany na ranę. Rybią skórę należy najpierw pobrać, oczyścić i poddać sterylizacji. Następnie opatrunek nakładany jest bezpośrednio na ranę. Opatrunek przylega mocno do urazu, zapewniając wilgotne środowisko gojenia. Zawarte w rybiej skórze liczne białka i kwasy tłuszczowe przenikają do rany i stymulują gojenie.

W przypadku zastosowania na rany powierzchowne opatrunek można zostawić na ranie aż samoistnie zacznie się łuszczyć. W przypadku ran głębokich niezbędne jest powtórzenie zastosowania opatrunku aż do momentu całkowitego zagojenia.

Rybia skóra jako przeszczep

Naukowcy zastanawiają się również nad zastosowaniem rybiej skóry w leczeniu oparzeń, co może być szczególnie przydatne w przypadku urazów, gdy niemożliwy jest przeszczep skóry pośredniej grubości. Do niedawnych osiągnięć należą m.in. opatrunki z rybiej skóry, która pozyskiwana jest z  2 głównych gatunków, takich jak tilapia nilowa (łac. Oreochromis niloticus) lub dorsz atlantycki (łac. Gadus morhua).

W 2013 r. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła opatrunki ze skóry dorsza północnoatlantyckiego. Rybia skóra zawiera kolagen, fibrynę, proteoglikany i  glikozaminoglikany, dzięki czemu działa jako substytut skóry. Ponadto przeszczepy z rybiej skóry nie niosą za sobą ryzyka przeniesienia chorób (np. gąbczaste zwyrodnienie mózg). W związku z tym rybią skórę można poddawać prostszemu procesowi sterylizacji z zachowaniem kwasów omega-3, które zmniejszają reakcje zapalne.

Przeczytaj cały artykuł: „Opatrunek z rybiej skóry jako nowa metoda leczenia ran?”.

Źródło: J. Brela, K. Spyrka, Opatrunek z rybiej skóry jako nowa metoda leczenia ran?, „Forum Leczenia Ran” 2023;4(3), str. 65-67