Podczas kongresu EASD, który odbywa się online od 27 września do 1 października, przedstawiono wyniki belgijskiego badania nad jakością systemowego leczenia ZSC w czasie pandemii koronawirusa. Jak mówią autorzy badania, przedstawione wyniki mogą posłużyć jako przykład dla systemów ochrony zdrowia w Europie.
W 2005 roku w Belgii uruchomiono ogólnokrajowy program opieki nad pacjentami ze stopą cukrzycową IQED-Foot. W ramach programu tamtejsze ministerstwo zdrowia powołało 34 multidyscyplinarne ośrodki zajmujące się leczeniem ZSC. Celem programu było zmniejszenie odsetka poważnych powikłań, w tym przede wszystkim amputacji.
Wyniki badania przedstawionego na tegorocznej konferencji European Association for the Study of Diabetes, w którym wzięły udział 24 placówki, wskazują, że systemowa opieka nad pacjentami pozwoliła zachować wysoką jakość leczenia także w trudnych warunkach epidemii.
Leczenie ZSC w czasie lockdownu
Z powodu epidemii COVID-19 w Belgii wprowadzono ogólnokrajowy lockdown trwający od 14 marca do 3 maja 2020 roku. W tym czasie w placówkach medycznych udzielano jedynie najpilniejszych świadczeń. Badanie zaprezentowane na kongresie EASD przedstawia efekty opieki nad pacjentami z ZSC w czasie epidemii w porównaniu z wcześniejszymi standardami.
Badanie objęło okres od 1 stycznia do 30 września 2020 roku. W tym czasie zarejestrowano 887 nowych przypadków owrzodzeń w przebiegu stopy cukrzycowej o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego. Pacjenci zostali przydzieleni do trzech grup na podstawie terminu pierwszej wizyty w placówce – przed lockdownem (322 przypadki), w trakcie lockdownu (93 przypadki) oraz po zniesieniu lockdownu (472 przypadki). Wyniki porównano z analogicznym okresem 2018 roku.
Wyniki badań przedstawione na kongresie EASD wskazują, że tylko jeden z 24 ośrodków leczenia ZSC biorących udział w badaniu zawiesił działalność z powodu epidemii. W 17 placówkach (71%) dokonywano selekcji pacjentów z uwzględnieniem ryzyka wystąpienia owrzodzeń. 19 ośrodków (79%) zadeklarowało, że w czasie epidemii przeszło na częściową opiekę zdalną. 13 klinik zmniejszyło częstotliwość konsultacji, natomiast połowa ośrodków wdrożyła rozwiązania logistyczne (wizyty były planowane w takich odstępach czasowych, by umożliwić pacjentom zachowanie dystansu).
Wyniki badań wykazały, że w porównaniu z 2018 rokiem średni wskaźnik tygodniowych zgłoszeń pacjentów do placówek zmniejszył się o 60%, jednak nie wpłynęło to w znaczący sposób na efekty leczenia. Pacjenci objęci opieką w trakcie lub po zakończeniu lockdownu wykazywali rany o nieznacznie większej powierzchni, nie wykryto natomiast istotnych różnic w zakresie głębokości ran, występowania infekcji lub neuropatii.
Doświadczenia na kolejne pandemie
Jak podsumowuje główna autorka badania, dr An-Sofie Vanherwegen z ośrodka naukowego Sciensano w Brukseli:
– Dzięki temu, że w czasie lockdownu wyspecjalizowane ośrodki w ograniczonym zakresie utrzymały opiekę nad pacjentami cierpiącymi na ZSC, nie zaobserwowaliśmy znaczącego pogorszenia stanu pacjentów. Doświadczenia, które przedstawiamy w naszym badaniu, mogą posłużyć jako przykład dla ośrodków w innych krjaach, jak sprawować opiekę nad pacjentami z wykorzystaniem nowoczesnych technologii takich jak telemedycyna. Ma to duże znaczenie zarówno w realiach obecnego kryzysu zdrowotnego, jak i tych, które czekają nas w przyszłości – podsumowuje ekspertka.
Źródło: eurekalert.org
Przeczytaj także: Bakteria jak w sieci pająka: naukowcy odkryli nowe mechanizmy immunologiczne
