Przyczyny i pierwsza pomoc przy krwotoku z nosa

Ten tekst przeczytasz w 2 min.

Około 60 proc. populacji przynajmniej raz w swoim życiu doświadcza krwotoku z nosa o różnym nasileniu. Choć większość przypadków krwawienia można opanować, stosując podstawowe metody leczenia, to 10 proc. z nich wymaga interwencji ze strony specjalisty.

Głównymi przyczynami krwotoków z nosa są choroby układu krążenia (nadciśnienie tętnicze, miażdżyca naczyń), wrodzone i nabyte skazy krwotoczne, choroby zakaźne (dur brzuszny, odra), mocznica oraz niewydolność wątroby. Krwawienie mogą też wywoływać urazy powstałe wskutek zabiegów chirurgicznych, „dłubania w nosie”, uderzenia czy wdychania drażniących lub toksycznych oparów. Wśród pozostałych przyczyn wymienia się również stan zapalny, zanikowy nieżyt błony śluzowej nosa, nowotwory (jam nosa, zatok lub nosogardła), a także ubytki w przegrodzie nosowej czy choroby z tworzeniem ziarniny.
W zależności od wielkości uszkodzonego naczynia krwotok może stanowić zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia. Krwawienia najczęściej dotyczą naczyń w obrębie tak zwanego splotu Kiesselbacha, który położony jest w przednio-dolnej części przegrody nosowej.

Jak udzielić pierwszej pomocy osobie z krwotokiem nosa?

Pierwszym krokiem powinno być uspokojenie osoby, u której doszło do krwawienia z nosa. Strach wywołuje wzrost tętna, który dodatkowo nasila krwotok. Osoba, u której wystąpiło krwawienie, powinna przyjąć pozycję siedzącą, nieco pochylić się do przodu i przez kilka minut lekko uciskać skrzydełka nosa. Nie zaleca się odchylania głowy do tyłu, ponieważ może dojść do zachłyśnięcia krwią spływającą do gardła, którą należy wypluwać. W powstrzymaniu krwotoku z nosa pomocne są zimne okłady na karku i grzbiecie nosa. Jeżeli krwawienie ustało, można nawilżyć śluzówkę nosa przy pomocy soli fizjologicznej, aby zapobiec kolejnemu krwotokowi. Natomiast jeżeli krwawienie nie ustało, niezbędna jest pomoc lekarza.

W jaki sposób lekarz zabezpiecza krwotok z nosa?

Tamowaniem krwotoków z nosa najczęściej zajmują się laryngolodzy. Po zebraniu wywiadu i ocenie ogólnego stanu zdrowia chorego specjalista stara się zlokalizować miejsce, w którym doszło do uszkodzenia naczyń krwionośnych, oczyszcza nos ze skrzepów krwi oraz określa przyczyny krwotoku. W razie potrzeby lekarz może podać miejscowo lek o działaniu znieczulającym lub obkurczający naczynia krwionośne błony śluzowej nosa.
Metody tamowania krwawienia z nosa dzieli się na inwazyjnenieinwazyjne. Do inwazyjnych należy chirurgiczne zamknięcie naczyń poprzez podwiązanie lub koagulację oraz embolizacja podczas angiografii subtrakcyjnej (zabieg polega na wprowadzeniu do naczynia cewnika z materiałem zatorowym). Obie te metody stosowane są w przypadku, kiedy wszystkie inne metody zawiodą.
Do nieinwazyjnych metod leczenia krwotoku z nosa zalicza się koagulację elektryczną, kauteryzację chemiczną (oba zabiegi wymagają znieczulenia miejscowego błony śluzowej nosa), tamponadę przednią oraz tylną. Tamponada przednia stosowana jest w momencie, kiedy koagulacja nie powstrzymuje krwawienia lub źródło krwotoku nie jest dobrze widoczne. Zabieg polega na wypełnieniu jamy nosa nasączonym setonem gazowym (do nasączenia można użyć gliceryny, pantenolu albo maści z antybiotykiem) lub gotowym tamponem nosowym. Opatrunek zastosowany w celu zaciśnięcia miejsca krwawienia powinien zatamować krwotok. Tamponadę przednią usuwa się po 48-72 godzinach.
Założenie tamponady tylnej jest zabiegiem nieprzyjemnym i bolesnym, przez co powinien być przeprowadzony w znieczuleniu ogólnym lub przy silnym znieczuleniu miejscowym. Tamponada tylna polega na zamknięciu nozdrzy tylnych przy pomocy umocowanego w nosogardle tamponu lub cewnika z balonem. Zapobiega to ściekaniu krwi do gardła. Dodatkowo zakładana jest również tamponada przednia. Tamponadę tylną można usunąć po 3-5 dniach.
Źródło: mp.pl