Naukowcy z Queen’s University w Belfaście opracowali biodrukowalne rusztowania 3D, które można uzupełnić lekami wspierającymi gojenie ran. Jak podkreślają eksperci, rozwiązanie to jest niedrogie i skuteczne, a także pozwala klinicystom na stałe monitorowanie postępów gojenia.

Jak podają naukowcy z Belfastu – owrzodzenia w przebiegu ZSC są jednym z najpoważniejszych powikłań cukrzycy, dotykającym około 25 proc. diabetyków. W ponad 50 proc. przypadków rany są zakażone, co niejednokrotnie prowadzi do amputacji kończyny. Leczenie owrzodzeń wymaga wielu podejść terapeutycznych. W rezultacie leczenie ran wiąże się ze znacznym obciążeniem klinicznym i ekonomicznym. Stąd pojawia się pilna potrzeba opracowania skutecznej metody, która uchroni pacjentów przed amputacją kończyny.

Okno, które pozwala klinicystom monitorować proces leczenia

Badanie naukowców z Queen’s University, którego wyniki opublikowano w „Springer Link”, skupiło się na opracowaniu rusztowań 3D biodrukowanych ze środków leczniczych (lewofloksacyna, LFX) i biodegradowalnego polimeru (PCL). Tak powstałe rusztowania można dodatkowo wypełnić specjalistycznymi lekami, które wspierają gojenie ran. Prof. Dimitrios Lamprou z Queen’s School of Pharmacy wyjaśnia, że rusztowanie jest jak okno, które umożliwia klinicystom ciągłe monitorowanie procesu gojenia, a także pozwala go znacznie przyspieszyć.
Porównując rusztowania do okien, ekspert wyjaśnił, że jego „rama” wypełniona jest lekami, które zwalczają infekcję, z kolei „szkło” można przygotować z kolagenu, by pobudzić wzrost komórek tkankowych. W ten sposób do rany przez okres 4 tygodni dostarczane są środki lecznicze, co skutecznie wspiera gojenie. W przyszłości naukowcy planują również uzupełnić rusztowania lekami biologicznymi, np. specjalnymi komórkami.
– Wykorzystując technologię biodruku opracowaliśmy rusztowanie o odpowiednich właściwościach mechanicznych do leczenia ran, które można łatwo dostosować do rozmiaru urazu. Stanowi to niedrogą alternatywę dla obecnych metod leczenia ZSC, która może zrewolucjonizować leczenie, poprawiając wyniki pacjentów, jednocześnie zmniejszając obciążenie ekonomiczne – podkreśla dr Katie Glover, główny autor badań, Queen’s School of Pharmacy.
Eksperci zwracają uwagę, że rusztowania naśladują fizjologiczne właściwości skóry, a ponadto są wystarczająco odporne na uszkodzenia mechaniczne, a także elastyczne, dopasowując się do rany. W praktyce klinicznej rusztowania będzie można nakładać na ranę za pomocą przylegającego opatrunku, co pozwoli utrzymać je w bezpośrednim kontakcie ze skórą.
Źródła: link.springer.com, news-medical.net