Metoda Ilizarowa to postępowanie terapeutyczne, w którym wykorzystuje się zjawisko osteogenezy dystrakcyjnej. Znajduje ona zastosowanie w terapii wielu schorzeń i urazów układu kostnego. W jaki sposób przebiega terapia metodą Ilizarowa i jakie mogą być jej powikłania?
![](https://forumleczeniaran.pl/wp-content/uploads/2020/03/40974455_l.jpg)
Działanie metody Ilizarowa
Metoda Ilizarowa polega na wykorzystaniu przestrzennego stabilizatora zewnętrznego (aparatu Ilizarowa) do wydłużania, scalania oraz korekcji kształtu kości. Aparat ma konstrukcję przestrzenną. Jest złożony z pierścieni lub półpierścieni, do których przytwierdzone są pręty (tzw. druty Kirschnera). Pierścienie połączone są teleskopowymi drutami. Pręty wprowadza się do przeciętej lub złamanej kości, co zapewnia jej stabilizację w trakcie terapii. Konstrukcja aparatu może być modyfikowana i rozbudowywana w wielu płaszczyznach i kierunkach.
W metodzie Ilizarowa wykorzystuje się zjawisko osteogenezy dystrakcyjnej. Kość unieruchomiona w aparacie Ilizarowa jest poddawana stałemu naprężaniu rozciągającemu. Miejsce urazu lub deformacji jest odciążone i ustabilizowane, co pozwala komórkom kościotwórczym stopniowo wypełnić lukę. Powstała w ten sposób nowa tkanka, czyli regenerat, uzyskuje taką samą strukturę, jak kość naturalna. Metoda Ilizarowa pozwala na maksymalne wykorzystanie zdolności regeneracyjnych tkanki, a jednocześnie nie prowadzi do uszkodzenia mięśni, nerwów i naczyń krwionośnych (wydłużają się one w miarę rozciągania kości).
Zastosowanie aparatu Ilizarowa
Metoda Ilizarowa znajduje szerokie zastosowanie w ortopedii i chirurgii rekonstrukcyjnej. Stosuje się ją w przypadku skomplikowanych, rozległych urazów kości i wadliwie wygojonych złamań, w terapii zapalenia szpiku kostnego, a także w leczeniu wielu schorzeń ortopedycznych, takich jak wrodzony deficyt długości kości, zniekształcenia stóp, karłowatość, przykurcze stawowe, stawy rzekome. Metodę Ilizarowa wykorzystuje się także w leczeniu ubytków pozostałych po usunięciu nowotworów kości.
Zalety metody Ilizarowa
Wśród najważniejszych zalet metody Ilizarowa w leczeniu urazów kości specjaliści wymieniają zachowanie ukrwienia i ciągłości okostnej, co umożliwia regenerację tkanek. Aparat zapewnia pełną stabilność kończynie, która uległa urazowi, a jednocześnie optymalnie rozkłada ciężar i napięcie. Dzięki temu możliwe jest zachowanie mobilności pacjenta. Już w drugiej dobie po operacji chory jest pionizowany i uczy się poruszać z pełnym obciążeniem zoperowanej kończyny. Zakres ruchów czynnych w stawach jest utrzymywany przez cały okres leczenia. Pozwala to na utrzymanie funkcjonalności mięśni i stawów.
Zapewnienie stabilnych warunków gojenia i ochrona przed dodatkowymi urazami powinny zapewnić szybsze gojenie i sprawniejszą rehabilitację. Umocowanie aparatu do kończyny jedynie za pomocą drutów redukuje ryzyko krwawienia, infekcji i uszkodzenia otaczających tkanek miękkich.
Możliwe powikłania leczenia metodą Ilizarowa
Leczenie metodą Ilizarowa to terapia cechująca się bardzo dużą inwazyjnością. W związku z tym mogą po nim wystąpić liczne powikłania. Wśród możliwych komplikacji leczenia tą metodą wymienia się ograniczenie ruchomości i przykurcze w stawach, przemieszczenie odłamów kostnych, przedwczesny lub opóźniony zrost, zagięcie lub złamanie regeneratu, stany zapalne tkanek miękkich i kości oraz obrzęki.
Źródła: https://emedicine.medscape.com/, https://www.ouh.nhs.uk/, http://aparatilizarowa.pl/, http://www.czytelniamedyczna.pl/
Przeczytaj także: Choroba Behceta – etiologia, kryteria rozpoznania, leczenie