Zespół naukowców z Japonii odkrył mechanizm komórkowy, który ma bezpośredni wpływ na szybkość i jakość reepitelializacji w procesie gojenia ran. Odkrycie to może pozwolić na opracowanie nowych terapii ran trudno gojących się u osób w podeszłym wieku.
Naukowcy z ośrodka Tokyo Medical and Dental University (TMDU) dowiedli, że zdolność komórek macierzystych skóry do regeneracji tkanek po urazie oraz proliferacji może być związana ze stopniem ruchliwości tych komórek.
Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie naukowym „Journal of Cell Biology”.
Mechanizmy reepitelializacji poznane bliżej
Jak wskazuje Daisuke Nanba, główny autor badań przeprowadzonych w TMDU, komórki macierzyste skóry, które uczestniczą w procesie reepitelializacji, z wiekiem tracą ruchliwość, co ma negatywny wpływ na ich zdolność do proliferacji i regeneracji.
Badania porównawcze na komórkach macierzystych pobranych od młodych myszy (12 tygodni) oraz starych osobników (19-25 miesięcy) dowiodły, że ruchliwość komórek jest zależna od cząsteczki EGFR (ang. epidermal growth factor receptor; receptor naskórkowego czynnika wzrostu). Cząsteczka ta zapobiega degradacji określonego typu kolagenu – COL17A1, który jest niezbędny do utrzymania spoistości warstw skóry. Jak dowiedli japońscy naukowcy, sygnalizacja EGFR zmniejsza się w komórkach macierzystych wraz z wiekiem.
Co więcej, jak wskazują wyniki badań, cząsteczki kolagenu COL17A1 koordynują przemieszczanie się komórek macierzystych w kierunku rany poprzez regulowanie sieci włókien aktyny i keratyny w komórkach. W momencie, gdy zmniejsza się sygnalizacja EGFR, a w konsekwencji spada również poziom kolagenu COL17A1, ograniczona zostaje mobilność komórek macierzystych. Ma to bezpośredni wpływ na szybkość i jakość reepitelializacji, która stanowi kluczowy etap w gojeniu ran.
Szansa na nowe terapie
Jak wskazuje Emi Nishimura, jeden z głównych autorów projektu, zbadanie tych mechanizmów i zależności komórkowych może doprowadzić do opracowania nowych metod leczenia trudno gojących się ran u osób starszych:
– Wciąż konieczne są dalsze badania, zakładamy jednak, że ustabilizowanie poziomu cząsteczek COL17A1 poprzez regulację ich proteolizy to obiecująca opcja terapeutyczna w przypadku ran trudno gojących się związanych z zaawansowanych wiekiem pacjenta, np. zespołu stopy cukrzycowej lub odleżyn.
Autorzy badania podkreślają, że zrozumienie mechanizmów związanych z gojeniem ran może pozwolić w przyszłości na zwiększenie zdolności skóry do regeneracji.
Źródło: eurekalert.org
Przeczytaj także:
Gojenie ran na poziomie komórkowym – naukowcy z UCI odkryli nowy mechanizm
