Objawem skórnym zakażenia nużeńcem może być łuszczenie, zaczerwienienie, wyprysk, grudki i krostki, którym towarzyszy świąd. Te mikroskopijne pasożyty, które wywołują chorobę zwaną nużyca/ demodekoza, bytują najczęściej w gruczołach łojowych bądź mieszkach włosowych rzęs i brwi. Żywią się lipidami oraz łojem skóry. Na skutek zarażenia nużeńcem może dojść do rozwoju łojotokowego zapalenia skóry, trądziku różowatego oraz odczynów uczuleniowych.

Nużyca występuje na całym świecie. Nosicielem tych pasożytów jest większość osób dorosłych, najczęściej po 70 r.ż. Z uwagi na niewielką ilość sebum produkowaną przez skórę dziecka, rzadko dotyka dzieci. Nie u każdej osoby zarażonej nużeńcem, wystąpi choroba nużyca. Chorobie tej zazwyczaj towarzyszą skąpe objawy, dlatego większość myli ją z innymi chorobami skóry i oczu, bądź reakcjami wskazującymi na alergię.

Nużeńce najczęściej bytują wokół nosa, oczu, na czole, brodzie, jak również w bruździe nosowo-wargowej. Ponadto mogą pojawić się również na skórze głowy, dłoniach, stopach, rzęsach, brwiach bądź na skórze miejsc intymnych.

Potencjalnym źródłem zakażenia może być korzystanie z tej samej odzieży czy przedmiotów codziennego użytku, co osoba zakażona. Nużeniec może zatem znajdować się również na grzebieniach czy kosmetykach. Bardziej narażone na zakażenie tym patogenem będą również mikrobiolodzy i osoby przebywające w pracowniach mikroskopowych, alergicy, osoby z osłabioną odpornością oraz zaburzeniami gospodarki lipidowej lub hormonalnej. Na wystąpienie nużycy bardziej narażone są osoby ze skórą skłonną do łojotoku, nawracającymi stanami zapalnymi skóry, jak również narażone na ciągły stres.

Objawy nużycy zazwyczaj nasilają się wraz z aktywnością pasożyta, w nocy

Niekiedy u pacjentów z nużycą nadmiernie wypadają włosy, co może wskazywać początkowo na łysienie plackowate. Nużeniec bytujący w okolicy oka może być przyczyną zapalenia brzegów powiek, alergicznych zapaleń powierzchni oka bądź zespołu suchego oka. Wówczas chory skarży się na pieczenie, swędzenie, zaczerwienienie, a nawet obrzęk powiek, uczucie piasku pod powiekami oraz nadwrażliwość na światło, kurz czy dym. U pacjentów z nużycą występują również łuski na brzegach powiek, a także nadkażenie bakteryjne, które występuje w postaci jęczmienia czy gradówki.

Diagnostyka pod kątem obecności nużeńca polega na pobraniu zeskrobin ze zmiany skórnej i przeprowadzeniu badania mikrobiologicznego. Do badania można również pobrać kilka rzęs bądź brwi. Ważne, aby w dniu planowanego badania nie kremować czy pudrować twarzy oraz nie tuszować rzęs, jak również nie stosować żadnych kosmetyków do oczyszczania twarzy. Badaniu powinny się poddać również osoby, które miały bliski kontakt z chorym na nużycę.

Jak leczyć zakażenie nużeńcem?

W leczeniu nużycy stosuje się preparaty przeciwzapalne, takie jak np. metronidazol. Tej grupie pacjentów zaleca się również gorące kąpiele z dodatkiem dużej ilości mydła z heksachlorobenzenem bądź stosowanie balsamu peruwiańskiego, roztworu spirytusowego pirogalolu, pirokatechiny, naftolu czy mieszaniny mentolowo-kamforowej. W leczeniu nużycy sprawdzają się również preparaty roztoczobójcze opracowane na bazie benzoesanu benzylu.

W procesie leczenia nużycy należy również pamiętać o szczególnej higienie ciała, która powinna opierać się na myciu ciała i stosowaniu peelingów usuwających martwy naskórek.

U pacjentów z nużycą oczną zalecane jest szczególne dbanie o odpowiednie oczyszczanie powiek, które powinno polegać na rozgrzaniu ich ciepłymi okładami przez 4-10 min., masażu i oczyszczeniu, a także zastosowaniu maści recepturowych.

Proces leczenia zakażenia nużeńcem zazwyczaj jest długotrwały, może wynosić nawet do kilku miesięcy. Choroba ta charakteryzuje się nawrotowością, co oznacza, że pomimo pozytywnych wyników leczenia, może okresowo nawracać.

Źródło: mp.pl, poradnikzdrowie.pl

Przeczytaj także: Choroba Rittera – jakie są jej przyczyny i jak ją leczyć?

Przeczytaj bezpłatnie pokrewny artykuł w czasopiśmie „Forum Zakażeń”: