Aerożel nanowłóknowy skutecznie leczy i przyspiesza gojenie ran cukrzycowych. Nowa technologia to owoc współpracy dwóch ośrodków badawczych – Terasaki Institute for Biomedical Innovation i Centrum Medycznego Uniwersytetu w Nebrasce. Na łamach Advanced Functional Materials został opublikowany artykuł, który szczegółowo opisuje najnowsze osiągnięcie badań zespołu UNMC/TIBI.

Przepuszczalna powłoka opatrunku

Mikro/makrokanałowa powłoka aerożelu wspomaga leczenie przewlekłych ran cukrzycowych. Poszczególne typy komórek i molekuł inicjują formowanie się naczyń krwionośnych i regenerowanie tkanki. Dlatego tak ważne jest użycie opatrunku, przez który komórki przechodzą do rany podczas jej gojenia. Zaprojektowana przez zespół naukowców z UNMC/TIBI mikroarchitektura opatrunku przepuszcza komórki do rany, dzięki czemu jej leczenie i zamknięcie jest szybsze. Struktura nanowłóknistego aerożelu pozwala na migrację cząsteczkom dostarczającym tlen i substancje odżywcze do łożyska rany. Jest to konieczne w szybkim leczeniu i zamknięciu rany.

Przeciwdrobnoustrojowy peptyd

Dodanie nowych protein do struktury aerożelu zapewnia właściwości przeciwdrobnoustrojowe: przyspiesza gojenie ran i formowanie nowych naczyń krwionośnych. Zapobieganie infekcjom jest kluczowe w szybkim gojeniu ran stopy cukrzycowej. W opatrunku wykorzystano nowy przeciwdrobnoustrojowy peptyd, który blokuje rozwój bakterii i wspomaga gojenie rany. Skuteczność opatrunku udowodniono na modelu myszy z cukrzycą typu 2. Rana cukrzycowa została wyleczona w czasie 2 tygodni. Jest to znacząca poprawa w porównaniu z poprzednimi opatrunkami.

– Połączenie wszystkich właściwości naszego aerożelu działa synergicznie, dzięki czemu proces leczenia ran cukrzycowych jest o wiele szybszy – dr. n. med. Ali Khademhosseini, dyrektor TIBI.

Rozwój cukrzycy

W wyniku trwającej przez dłuższy czas hiperglikemii dochodzi do dysfunkcji komórek śródbłonka oraz zaburzeń mięśni gładkich. W efekcie prowadzi to do zwężenia światła naczynia tętniczego oraz wzrostu krzepliwości. Palenie tytoniu, hiperlipidemia i inne czynniki przyczyniają się do rozwoju miażdżycy naczyń obwodowych. Angiopatie obwodowe prowadzą do niedokrwienia skóry, tkanek miękkich i kości w obrębie stóp i kończyn dolnych oraz są przyczyną zmian troficznych, martwicy i owrzodzeń.

Cukrzyca a ZSC

Cukrzyca jest chorobą przewlekłą, generującą liczne powikłania. Jednym z nich jest zespół stopy cukrzycowej (ZSC), powodujący narastające inwalidztwo. Niemy charakter czynników etiopatogenetycznych zespołu stopy cukrzycowej doprowadza do znacznego opóźnienia procesu diagnostyki i leczenia powikłań. Często dochodzi do niego w momencie powstania owrzodzenia lub ustalania rozpoznania cukrzycy. Przyczyną tego zjawiska jest zwykle brak staranności w  przeprowadzaniu badań przesiewowych.

Leczenie cukrzycy

Podstawowym elementem terapii jest diagnostyka, wdrożenie leczenia przyczynowego i odpowiednie postępowanie miejscowe. Profesjonalne leczenie miejscowe powinno rozpocząć się od zabiegów higieniczno-pielęgnacyjnych stopy, następnie należy przeprowadzić działania: oczyszczanie łożyska rany, kontrola mikrobiologiczna, kondycjonowanie rany poprzez wspieranie w niej procesów odnowy oraz stosowanie środków i opatrunków przeciwdrobnoustrojowych.

Źródło: Terasaki Institute; Paulina Mościcka, Maria T. Szewczyk,  Justyna Cwajda-Białasik, „Zespołu stopy cukrzycowej – najczęstsze powikłanie cukrzycy – opis przypadku, „Forum Leczenia Ran” 2016;13(1), str. 15-19