Przyczyną ropnego wysięku z rany jest zakażenie wywołane najczęściej przez bakterie. Brak podjęcia leczenia w przypadku ran zainfekowanych nie tylko skutkuje wydłużeniem stanu zapalnego, ale może też doprowadzić do zakażenia ogólnoustrojowego.

Ropą nazywany jest gęsty, lepki i mętny płyn wydobywający się z rany wskutek rozwoju zakażenia. Jej barwa najczęściej jest żółtawa, zielonkawa lub brudnobiała. Kolor wydzieliny zależy od tego, jaki patogen odpowiedzialny jest za infekcję. W przypadku zakażenia pałeczką ropy błękitnej wydzielina przybiera kolor niebieski. Dodatkowo ropa często ma nieprzyjemny zapach.

Jak dochodzi do zakażenia w ranie?

Za rozwój zakażenia w obrębie rany odpowiedzialne są najczęściej bakterie. Do zakażenia może dojść poprzez błędy w jej zaopatrzeniu, np. stosowanie niejałowych opatrunków lub przeniesienie drobnoustrojów z ubrania pacjenta oraz skóry wokół rany. Również brak dezynfekcji rany zwiększa ryzyko rozwoju zakażenia.

Niektóre z chorób mogą stanowić czynnik predysponujący do rozwoju zakażenia w obrębie rany. Wśród takich schorzeń wymienia się przede wszystkim cukrzycę i choroby naczyniowe. W przypadku cukrzycy na rozwój zakażenia wpływ ma podwyższony poziom cukru we krwi (glukoza zawarta w krwi stanowi doskonałą pożywkę dla bakterii). Również u pacjentów z zaburzeniami układu odpornościowego istnieje większe ryzyko rozwoju zakażenia.

Jak leczyć rany ropiejące?

Przy leczeniu ran z ropnym wysiękiem niezwykle ważna jest systematyczność. Rana powinna być regularnie oczyszczana, zarówno przy użyciu soli fizjologicznej, jak i antyseptyków. Również opatrunki powinny być zmieniane zgodnie z zaleceniami lekarza, ponieważ ich zbyt częste lub rzadkie wymiany skutkować mogą pogorszeniem stanu chorego.

Leczenie każdej rany przewlekłej powinno się odbywać pod kontrolą specjalisty (lekarza lub pielęgniarki). Już przed pierwszym założeniem opatrunku na ranę ropiejącą, należy ją dokładnie przemyć, aby pozbyć się wysięku oraz martwych tkanek. Można do tego użyć jałowej soli fizjologicznej. Dzięki temu warunki bytowania drobnoustrojów stają się mniej korzystne. Rana powinna być oczyszczana przy każdej zmianie opatrunku.

Kolejnym krokiem w leczeniu rany ropiejącej jest jej odkażenie. Przy leczeniu ran zakażonych zaleca się stosowanie dwóch antyseptyków o różnych substancjach czynnych. Zwiększa to spektrum działania preparatów antyseptycznych, a co za tym idzie ich skuteczność w ograniczaniu liczebności drobnoustrojów w ranie.

Niezwykle ważny jest też dobór odpowiednich jałowych opatrunków. W przypadku ran sączących zalecane są opatrunki hydrokoloidowe i hydrowłókniste, które wchłaniają wysięk z rany, a jednocześnie zachowują optymalną wilgotność, co sprzyja gojeniu. Zaleca się również stosowanie opatrunków o właściwościach antybakteryjnych oraz antybiofilmowych.

Źródło: M. Kucharzewski, E. Szkiler, G. Krasowski, M. Bartoszewicz, T. Banasiewicz, A. CHrapusta, Z. Konrady, A. Mirosz, B. Aziewicz-Gabis, A. Sieroń, G. Oszkinis, K. Strojek, Z. Rybak, „Algorytmy i wytyczne postępowania terapeutycznego w ranach trudno gojących się”, Forum Leczenia Ran 2020;1(3), str. 95–116

Przeczytaj także: Wymaz z rany – w jakim przypadku, w jaki sposób i skąd go pobrać?

Przeczytaj bezpłatnie pokrewny artykuł w czasopiśmie „Forum Leczenia Ran”: