Pieluszkowe zapalenie skóry najczęściej dotyka małe dzieci, jednak może też się pojawić u osoby w podeszłym wieku z problemem nietrzymania moczu i stolca. Przy lżejszym przebiegu choroby stosuje się leczenie miejscowe połączone z przestrzeganiem zasad higieny i pielęgnacji tego obszaru skóry. W przypadku pojawienia się cięższych objawów możliwe jest nadkażenie zmian skórnych, które leczone jest przy pomocy środków o działaniu ogólnoustrojowym.

Zmiany występujące przy pieluszkowym zapaleniu skóry mogą przyjmować postać rumienia, krostek, grudek, pęcherzy, a także nadżerek. Objawy pojawiają się w miejscach, w których pieluszka przylega do skóry. Najczęściej występują u małych dzieci pomiędzy 7 a 12 miesiącem życia.
Nadżerki powstałe przy pieluszkowym zapaleniu skóry często ulegają nadkażeniu bakteryjnemu. Widoczne są wtedy strupki o miodowożółtym zabarwieniu.
Do przyczyn rozwoju pieluszkowego zapalenia skóry zalicza się macerację naskórka, nadmierną wilgotność, pocieranie skóry o pieluszkę, zasadowe pH, uczulenie, biegunki, długotrwałą antybiotykoterapię, obecność drożdżaków w kale, niedostateczną higienę i wrodzone wady układu moczowego.

Co stosować na pieluszkowe zapalenie skóry?

Każde pojawienie się niepokojących zmian skórnych u dziecka powinno zostać skonsultowane z lekarzem, pielęgniarką lub położną. Podczas wizyty specjalista oceni stan zdrowia dziecka, a także dobierze odpowiedni sposób leczenia. Jednym z podstawowych zaleceń przy pieluszkowym zapaleniu skóry jest przestrzeganie podstawowych zasad higieny i pielęgnacji skóry. Zaleca się też, aby dziecko jak najczęściej przebywało bez pieluszki, co zapewnia prawidłową wentylację i ułatwia regenerację uszkodzonej skóry.
Sposób leczenia pieluszkowego zapalenia skóry zależy głównie od przyczyny pojawienia się zmian skórnych. W przypadku reakcji alergicznej najczęściej używane są środki przeciwzapalne stosowane miejscowo, bezpośrednio na zmiany. Preparaty sterydowe używane są przy średnio nasilonych i ciężkich przypadkach. Nie zaleca się korzystania z glikokortykosteroidów o silnym działaniu, ponieważ mogą wywoływać skutki uboczne takie jak m.in. zanik skóry. W zastępstwie leków sterydowych często stosowane są inhibitory kalcyneuryny.
W przypadku wystąpienia nadkażeń grzybiczych lub bakteryjnych używa się środków nie tylko niwelujących stan zapalny, ale też o działaniu przeciwgrzybiczym lub przeciwbakteryjnym. Jeżeli zakażenie nie ustępuje po zastosowaniu leczenia miejscowego podejmowana, jest terapia ogólna w celu ograniczenia stanu zapalnego i dalszego rozwoju drobnoustrojów. W zależności od przypadku stosowane są antybiotyki, niesterydowe leki przeciwzapalne (NLPZ), leki uszczelniające naczynia lub przeciwhistaminowe.
Źródło: mp.pl