Skala CEAP jest we współczesnej praktyce klinicznej podstawą klasyfikacji przewlekłej niewydolności żylnej. Jakie czynniki obejmuje i jakie jest jej zastosowanie?

Skala CEAP powstała jako efekt pracy międzynarodowego komitetu American Venous Forum w 1994 roku. Stanowi ona kompleksowy system klasyfikacji, który ułatwia diagnozowanie i porównywanie różnych przypadków przewlekłych zaburzeń żylnych. Klasyfikacja CEAP została zatwierdzona na całym świecie i jest obecnie uważana za standard w diagnostyce niewydolności żylnej.

Skala CEAP uwzględnia podział kliniczny (clinical – C), etiologiczny (etiological – E), anatomiczny (anatomical – A) i patofizjologiczny (pathophysiological – P).

Ocena objawów klinicznych

W klasyfikacji objawów klinicznych skala CEAP uwzględnia siedem poziomów, które wyróżnia się na podstawie stanu skóry kończyn dolnych oraz obecności obrzęków, teleangiektazji  i owrzodzeń.

– C0 – brak widocznych zmian w badaniu klinicznym,

– C1 – teleangiektazje, żyły siatkowate,

– C2 – żylaki,

– C3 – obrzęki bez zmian skórnych,

– C4 – przebarwienia, wypryski, lipodermatoskleroza,

– C5 – zmiany skórne z poprzednich grup i ślady po wygojonych owrzodzeniach żylnych,

– C6 – zmiany skórne z grup C1 do C4 i czynne owrzodzenia żylne.

Ustalenie etiologii choroby

W skali CEAP wyróżnia się trzy czynniki etiologiczne zaburzeń układu żylnego.

Ec – zmiany wrodzone,

Ep – pierwotne zmiany o nieznanej przyczynie powstania,

Es – zmiany nabyte (pozakrzepowe, pourazowe, inne).

Podział anatomiczny

Klasyfikacja anatomiczna w ramach skali CEAP uwzględnia żyły powierzchowne (As), żyły głębokie (Ad) oraz żyły przeszywające (Ap).

As – żyły powierzchowne:

1 – teleangiektazje, żylaki siatkowate, 2 – żyła odpiszczelowa powyżej kolana, 3 – żyła odpiszczelowa poniżej kolana, 4 – żyła odstrzałkowa, 5 – inne żyły powierzchowne.

Ad – żyły głębokie:

6 – żyła główna dolna, 7 – żyła biodrowa wspólna, 8 – żyła biodrowa wewnętrzna, 9 – żyła biodrowa zewnętrzna, 10 – żyła miednicy, 11 – żyła udowa wspólna, 12 – żyła udowa głęboka, 13 – żyła udowa powierzchowna, 14 – żyła podkolanowa, 15 – żyły głębokie podudzia, 16 – żyły mięśniowe.

Ap – żyły przeszywające:

17 – żyły przeszywające uda, 18 – żyły przeszywające podudzia.

Przyczyny patofizjologiczne

Przy określaniu patofizjologii zmian żylnych uwzględnia się obecność refluksu, niedrożność żył oraz współistnienie tych objawów.

– Pr – refluks,

– Po – niedrożność,

– Pr,o – refluks i niedrożność.

Źródła:

A. Jaroszyński, R. Zubilewicz, „Przewlekła choroba żylna”, Forum Medycyny Rodzinnej 2015, 9(5); 400-404.

G. Bręborowicz, M. Ropacka-Lesiak, J. Kasperczak, „Definicja, podział oraz diagnostyka przewlekłej niewydolności żylnej – część II”, Ginekologia Polska 2013, 84, 51-55.

Przeczytaj także: Zmiany skórne w przebiegu choroby Bowena

Przeczytaj bezpłatnie pokrewny artykuł w czasopiśmie „Forum Zakażeń”: