Krioterapia, czyli zamrażanie tkanki płynnym azotem o temp. -196°C prowadzi do martwicy tej tkanki. Zabiegowi towarzyszy ból, a tworzący się pęcherz charakteryzuje się długim okresem gojenia.

Krioterapię rutynowo stosuje się w przypadku rogowaceń słonecznych i brodawek wirusowych. Zamrażaniu można również poddać przerosłe blizny, bliznowce, powierzchowne ogniska nowotworowe (wczesny rak kolczystokomórkowy, choroba Bowena, powierzchowna odmiana raka podstawnokomórkowego czy mięsak Kaposiego), leukoplakię (po badaniu histopatologicznym) oraz drobne naczyniaki.

U pacjentów z rakiem podstawnokomórkowym, u których występują przeciwwskazania do leczenia chirurgicznego można zastosować głębokie mrożenie ognisk termoparą.

Jak wygląda zabieg krioterapii?

Standardowy zabieg krioterapii przeprowadzany jest metodą natryskową lub kontaktową. To jak długo trzeba będzie zamrażać tkankę, jest uzależnione od grubości ogniska:

• Rogowacenie słoneczne – 5-10 sek.
• Brodawki – do momentu, kiedy front lodowy obejmie całą zmianę i niewielki margines,
• Pozostałe przypadki – czas zamrażania powinien być dobierany indywidualnie.

Co szczególnie istotne, ogniska rogowaceń słonecznych zazwyczaj poddawane są jednemu cyklowi krioterapii, natomiast inne zmiany będą wymagały dwukrotnego zabiegu.

Krioterapia wacikami bawełnianymi

Wykonując zabieg zamrażania wacikami bawełnianymi ważne jest dopasowanie ich wielkości do głębokości i rozległości mrożonego obszaru. Najważniejszą zasadą jest to, by stosowane waciki nie były zbyt małe.

Wykonując zabieg krioterapii guzów, które naciekają głębiej, aby być pewnym, że u podstawy została zastosowana odpowiednia temperatura (zazwyczaj -25°C) warto użyć termoparę. Jednak należy pamiętać, że tego rodzaju zabiegi powinni wykonywać jedynie specjaliści, którzy mają duże doświadczenie.

Źródło: Sterry W., Paus R., Burgdorf W., Dermatologia, Wydanie I polskie Lublin 2009, s. 499

Przeczytaj także: Poprawa krążenia podstawowym warunkiem prawidłowego gojenia rany

Przeczytaj bezpłatnie pokrewny artykuł w czasopiśmie „Chirurgia Plastyczna i Oparzenia”:

Wyrośle kostne podpaznokciowe – trudności diagnostyczne. Opis przypadku klinicznego