Poprawa krążenia podstawowym warunkiem prawidłowego gojenia rany

Ten tekst przeczytasz w 2 min.

Na proces leczenia ran wpływ mają zarówno choroba podstawowa, jak i niewłaściwe postępowanie czy pielęgnacja rany. Jednak najważniejszym czynnikiem, który decyduje o powodzeniu w leczeniu rany jest poprawa krążenia u pacjenta.

Poprawa krążenia podstawowym warunkiem prawidłowego gojenia rany

Wśród czynników, które mogą pozytywnie wpłynąć na leczenie pacjentów z niewydolnością tętnic obwodowych są leki, które poprawiają przepływ krwi, rozrzedzają naczynia, pełnią funkcję blokerów kanału wapniowego. U tej grupy pacjentów stosuje się również prostaglandyny.

Jak stosować te leki oraz jakie mogą powodować skutki uboczne?

Aby ustabilizować przepływ, należy zastosować pentoksyfilinę w dawce 400 mg 2-3 razy dziennie, ponieważ lek ten zmniejsza lepkość krwi. Może on także powodować skutki uboczne, m.in. zaburzenia ze strony układu pokarmowego, wylewy do siatkówki czy leukopenię.

W leczeniu niedokrwienia niezbędne będą również leki rozszerzające naczynia, takie jak Naftydrofuryl stosowany w dawce  100-200 mg 3 razy dziennie. Do objawów ubocznych tego preparatu zalicza się zaburzenia orientacji i zawroty głowy.

Funkcję blokerów kanału wapniowego w leczeniu niedokrwienia pełni lek Nifedypina, którą stosuje się w dawce 10-20 mg na dobę. Może on jednak wywołać takie skutki uboczne, jak np. obrzęki, zawroty głowy czy zaburzenia układu krążenia.

W leczeniu niedokrwienia stosuje się również prostaglandyny, czyli hormony stanu zapalnego, takie jak np. Alprostadyl. Podaje się go dożylnie w dawce 60 μg w 250 ml 0.9% NaCl w ciągu dwóch godzin. Tego rodzaju leczenie stosuje się zazwyczaj od 14 do 21 dni lub 7 dni w miesiącu. Wśród skutków ubocznych takiej terapii są obrzęki, odczuwanie większego bólu w kończynie, w której występuje niedokrwienie, jak również nudności, wymioty czy bóle głowy. Aby złagodzić powyższe objawy, można zastosować wolniejsze wlewy. U pacjentów z niewydolnością krążenia prostaglandyny mogą doprowadzić do obrzęku płuc.

Źródło: Sterry W., Paus R., Burgdorf W., Dermatologia, Wydanie I polskie Lublin 2009, s. 505

Przeczytaj także: Jakie są najczęstsze objawy wrzodziejącego zapalenie jelita grubego?

Przeczytaj bezpłatnie pokrewny artykuł w czasopiśmie „Pielęgniarstwo w Anestezjologii i Intensywnej Opiece”:

ECMO jako część nowoczesnej intensywnej terapii u pacjentów z niewydolnością oddechową