Pastereloza to choroba wywoływana przez bakterię Pasteurella multocida. Do zakażenia dochodzi zwykle wskutek ugryzienia lub polizania przez zwierzę. Zakażenie może mieć charakter miejscowy lub uogólniony i objąć m.in. serce, układ pokarmowy i nerwowy.
W wyniku ugryzienia przez zwierzę w około 20 proc. przypadków dochodzi do infekcji rany. Ponad 60 proc. zakażeń bakterią Pasteurella multocida jest konsekwencją ugryzienia przez kota.
Jakie są objawy zakażenia bakterią Pasteurella multocida?
Po ugryzieniu lub zadrapaniu przez zwierzę w ciągu doby w ranie rozwija się stan zapalny. Występuje miejscowe zaczerwienienie i bolesny twardy naciek. Zmieniony chorobowo obszar staje się ucieplony i wrażliwy na dotyk. Pojawia się ropny wyciek oraz obrzęk stawów wokół rany. W miarę rozwoju zakażenia ruchomość zajętej kończyny staje się ograniczona. Węzły chłonne znajdujące się w okolicach rany są powiększone.
Wraz z postępem choroby zmiany mogą objąć układ nerwowy, pokarmowy, krążeniowy, serce i inne narządy wewnętrzne. Pacjent może przejawiać oznaki zapalenia płuc lub zapalenia górnych dróg oddechowych. Występują objawy takie jak m.in. gorączka, bóle głowy w okolicy zatok przynosowych, ból i zaczerwienienie gardła, chrypa, kaszel oraz duszności. W związku z uszkodzeniem nerwów pojawiają się także objawy neurologiczne, takie jak senność, zaburzenia widzenia i mowy, światłowstręt czy zaburzenia ruchowe. Chory może odczuwać kołatanie serca, doświadczać nudności, bólu brzucha i wymiotów.
Jakie są powikłania pasterelozy?
Pastereloza może doprowadzić do zapalenia stawów, kości i powięzi, sepsy z rozsiewem mikroropni oraz zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Jeżeli w przebiegu choroby doszło do powikłań narządowych, ryzyko zgonu może wynosić nawet 30 proc. Na powikłania szczególnie narażone są osoby starsze, cierpiące na cukrzycę, alkoholizm i choroby wątroby oraz pacjenci przyjmujący leki obniżające odporność, m.in. immunosupresyjne.
Jak leczyć pasterelozę?
W leczeniu pasterelozy kluczowe jest chirurgiczne opracowanie rany, usunięcie zanieczyszczeń, ropni i obumarłych tkanek. Następnie wdraża się antybiotykoterapię. Jeśli zmiany nie są rozległe, zazwyczaj wystarcza podanie doustnych antybiotyków przez 10 dni. W przypadku ciężkiego przebiegu choroby konieczna może okazać się hospitalizacja. Leczenie obejmuje wówczas dożylną antybiotykoterapię oraz objawową terapię powikłań. W zależności od rodzaju powikłań pacjent może potrzebować rehabilitacji i wdrożenia specjalistycznego leczenia.
Źródło: mp.pl
