W przebiegu rogowca dochodzi do nadmiernego rogowacenia skóry dłoni i stóp. U chorego występują żółte zgrubienia, które mają tendencję do pękania. Na uszkodzonej powierzchni skóry mogą tworzyć się podatne na zakażenia owrzodzenia.

W przeważającej liczbie przypadków rogowiec ma podłoże genetyczne. U pacjenta dochodzi do mutacji genów, która powoduje zaburzenia procesu keratynizacji. Następstwem jest niewłaściwe różnicowanie się naskórka. W niektórych przypadkach rogowiec rozwija się w konsekwencji innej choroby, takiej jak np. liszaj, łuszczyca czy egzema.

Jakie są objawy rogowca?

Na powierzchni dłoni i podeszwach stóp dochodzi do hiperkeratozy, czyli nadmiernego rogowacenia naskórka. Wraz z rozwojem choroby zgrubienia stają się żółte i obejmują coraz większą powierzchnię. W niektórych przypadkach mogą zająć także grzbietowe powierzchnie dłoni i stóp, a nawet łokcie i kolana.
Zmieniony chorobowo obszar skóry jest szczególnie narażony na pękanie. W obrębie uszkodzonego naskórka tworzą się krwawiące rany, które mogą rozwinąć się w owrzodzenia. Jednym z najczęstszych objawów rogowca jest nadmierna potliwość, przez co ryzyko zakażenia powstałych ran jest wysokie.
Zmianom skórnym towarzyszy ból. Dolegliwości są szczególnie nasilone w obrębie miejsc narażonych na ucisk, m.in. nad łukiem śródstopia. Bolesność może być tak silna, że znacząco utrudnia poruszanie się.
W niektórych przypadkach zmiany chorobowe obejmują także płytki paznokci, które ulegają wówczas zniekształceniom i pogrubieniom. U pacjenta zmiany mogą wystąpić również w okolicy rogówki oka, włosów i zębów.

Jak leczyć rogowca?

Podstawą terapii jest stosowanie miejscowych preparatów keratolitycznych, czyli złuszczających naskórek. Zaleca się środki zawierające takie substancje aktywne jak mocznik, kwas mlekowy czy kwas salicylowy. W celu zmiękczenia naskórka stosuje się również emolienty.
W przypadku zaawansowanych zmian skórnych wdraża się leczenie ogólne. Stosuje się m.in. retinoidy, glikokortykosteroidy lub aktywną witaminę D. Środki te zahamowują nadmierny rozrost naskórka.
W niektórych przypadkach konieczne jest przeprowadzenie zabiegów chirurgicznych. Operacyjnie usuwa się wówczas warstwy zrogowaciałego naskórka.
Jeżeli u pacjenta doszło do rozwoju owrzodzeń, wdraża się postępowanie z raną trudno gojącą się zgodne ze strategią TIME.
Źródło: mp.pl
 

Przeczytaj także: Ocena budowy i funkcji stóp – dlaczego jest kluczowa w profilaktyce zespołu stopy cukrzycowej?