W przypadku ran oparzeniowych do oceny głębokości uszkodzeń stosuje się czterostopniową skalę. Podczas badania należy zwrócić uwagę m.in. na stan łożyska i brzegów rany. W jaki sposób prawidłowo ocenić oparzenie?

Oceny rany należy dokonać podczas pierwszej wizyty pacjenta w gabinecie. Podstawowym narzędziem, które należy wykorzystać do tego celu, jest tzw. trójkąt rany.

Więcej informacji na temat oceny rany znajdziesz tutaj

Następnie ranę należy ocenić w skali, która odpowiada etiologii rany:

• skala NPUAP – odleżyny
• klasyfikacja Fontaine’a – owrzodzenia niedokrwienne
• skala CEAP – owrzodzenia żylne
• skala SINBAD – owrzodzenia w przebiegu zespołu stopy cukrzycowej (opieka domowa)
• skala PEDIS – owrzodzenia w przebiegu zespołu stopy cukrzycowej (opieka ambulatoryjna i lecznictwo zamknięte)
• skale NERDS i STONEES – rany zakażone

W sporządzeniu charakterystyki rany pomaga kolorowa skala oceny rany.

Przypadki kliniczne – oparzenia

Przypadek nr 1: oparzenie płomieniem czoła dziecka

Przesuszona  rana oparzeniowa czoła u małego  dziecka pokryta suchymi  pęcherzami z wydzieliną surowiczą.

Okalające tkanki: ze stanem zapalnym
Brzegi rany: zaczerwienione, płaskie
Łożysko: zaczerwienione, bolesne
Skala kolorowa: rana niebiesko-czarna
Diagnoza: oparzenie II A, rana ostra

Przypadek 2: oparzenie grzbietu dłoni

Okalające tkanki: niezmienione
Brzegi rany: nieregularne
Łożysko: zaczerwienione, bez uszkodzenia naskórka, obrzęknięte
Skala kolorowa: rana niebieska
Diagnoza: oparzenie II A, rana ostra

Przypadek 3: oparzenie kończyny dolnej

Okalające tkanki: kolor niezmienione, satelitarne rany  o małej powierzchni bez martwicy
Brzegi rany: nierówne
Łożysko: grudkowe, zaczerwienione, z dużą ilością wysięku surowiczego i kępkami naskórka
Skala kolorowa: rana niebiesko-czerwona
Diagnoza: oparzenie III

Wszystkie przedstawione przypadki pochodzą z praktyki mgr Elżbiety Szkiler. Udostępnione za zgodą autorki.